خود دوستی

زمان هایی که خودم را دوست نداشتم و هر روز مشغول سرزنش و بی احترامی به خودم بودم، روزهای سخت و بی رحمی بود، درواقع این من بودم که با خودم بی رحمانه رفتار می کردم، حتی به دیگران اجازه می دادم بی رحمانه قضاوتم کنند، سرزنشم کنند و حتی بی احترامی کنند. آن زمان نمی دانستم این منم که در رفتار دیگران متبلورم. یعنی این منم که باعث می شوم دیگران با من رفتاری شایسته نداشته باشند. از دو روش، یکی با انتخاب دوستان و اطرافیانی که مثل من خودشان را دوست نداشتند پس طبیعی بود که نمی توانستند من را هم همان طور که بودم دوست داشته باشند، کسی که حال دلش با خودش خوب نیست، طبیعی است که مشغول حال بدی های خودش باشد و خمپاره هایش به من هم برخورد کند. و دیگری اینکه حتی اگر در انتخاب دوستان و اطرافیان نقشی نداشتم مثل خانواده و همکاران، در رفتارهایم با آنها طوری برخورد می کردم که من را آنطور که باید دوست نداشته باشند، درواقع مثل خودم با خودم رفتار می کردند. یعنی ریشه رفتارهایشان نشات گرفته از خودم بود.
اما بعدها که کم کم روی پذیرفتن، بخشیدن و دوست داشتن خود کار کردم بطرز جالب و هیجان انگیزی شاهد تغییراتی در ارتباطاتم شدم، هر چقدر بیشتر خودم را دوست می داشتم، تعداد افرادی که دوستشان داشتم در اطرافم بیشتر می شدند، محبت هایشان بیشتر و اصیل تر می شد. ابراز لطف و مهربانی شان بی قید و شرط بود و دوست داشتند با من وقت بگذرانند، آن الگوهای قبلی مثل بی احترامی ها و بی رحمی ها و قضاوت شدن ها کمتر و کمتر شد، دوستان و اطرافیانی که با من رفتاری از روی بی مهری و بی رحمی داشتند یا دیگر از دایره ارتباطاتم خارج می شدند و یا رفتارشان با من محترمانه و ارزشمندانه می شد. تجربه خیلی شیرین و دلنشینی بود و هست و ادامه دارد. این اتفاق دوست داشتنی چیزی نیست که فقط برای من اتفاق بیفتد، این بسان یکی از رازهای خوشبختی برای همه کسانی که در مسیر پذیرش، بخشش و دوست داشتن خود گام بر می دارند جواب می دهد. جواب این که چطور می توانیم خودمان را دوست داشته باشید نه یک تکنیک است و نه تمرین های خاصی، بلکه یک مسیر است که تا انتهای عمر ادامه پیدا می کند و هر چه بیشتر از این مسیر را طی می کنیم سرزندگی و حس خوشبختی بیشتری را احساس می‌کنیم.
“خودشناسی” به احساس منحصر به فرد بودن، ارزشمند بودن، لیاقت داشتن و توانمند بودنمان می انجامد، این احساسات بخاطر این در ما بروز می‌کند که توان دیدن الماس درونمان را پیدا می کنیم‌، نه بخاطر اینکه به علت خودشناسی یا هر گونه تلاشی در وجود ما الماسی ایجاد بشود. ما بی هیچ قید و شرطی دوست داشتنی و ارزشمند و لیاقتمند هستیم بلکه با خودشناسی توان روئیت الماس درونمان را خواهیم داشت.
ترم خودشناسی در دانشگاه ←
“خودآگاهی” به پذیرش بی قید و شرط هرآنچه که هستیم می انجامد، به بخشش خودمان و ارتباط مشفقانه تری با خودمان می انجامد. با خودآگاهی انگار که خودمان را از بیرون گود زندگی مشاهده می کنیم و آگاه می شویم که چرا و چگونه خود را دوست نمی داریم، به خود احترام نمی گذاریم و به خود بی مهری می کنیم‌. همین توانایی نظاره کردن خود بیرون از گود زندگی باعث می شود خودمان متوجه شویم اشکال کار در کجاست و الان چه باید بکنیم و چگونه مسیر خود دوست داری را ادامه دهیم.
ترم خودآگاهی در دانشگاه ←
“هدفگذاری” و تلاش معنا دار به سوی ارزش هایمان بسان شکفتن گل های خودشناسی و خودآگاهی است. حالا که موجود دوست داشتنی ای به نام “اسم شریف شما” را شناختید، در مسیر خودآگاهی تان گام بر می دارید و توانایی مشاهده خودتان از بیرون گود زندگی و گم شدگی ها را دارید، هدفگذاری و فعالیت معنادار بسمت ارزش هایتان باعث می شود دستاوردهایی بدست آورید که در جهت خودشناسی تان است، نتایجی که شما را شگفت زده می کند و برآورده شدن آرزوهایی که هیچ وقت فکر نمی کردید محقق گردد. با تجربه کردن این نتایج عزیز بودنتان را در دلتان بیش از پیش احساس می کنید و این احساس از سمت اطرافیان و جامعه هم به شما منتقل می شود چرا که در مسیر هدف نتایج برای دیگران هم قابل روئیت است. شما در این مسیر  شکوفا می شوید و در جاده خودشکوفایی بیشتر گام بر می دارید.
هدفگذاری در دانشگاه ←
مسیر خودشکوفایی مسیری مهیج و لذت بخش است که حاصل خودشناسی، خودآگاهی و حرکت در مسیر هدفگذاری شماست و این مسیر با شناخت “نیروی عشق و یگانگی” و تجربه کردن عشق اصیل همراهِ احساس یگانگی با کل هستی باعث آزاد شدن قدرتهای درونی ما می شود، ما با این قدرتهای درونی که تا کنون مسدود مانده بود، آن چیزی را که می خواهیم رقم می زنیم و بابت زندگی ای که خلق کردیم شور، شعف،شادمانی و عزیز بودن خود و دیگران حتی همه هستی را تجربه می کنیم.
ترم نیروی عشق و یگانگی ←

#خوددوستی #دوستداشتنخود #خودشناسی #خودآکاهی #خودشکوفایی #عشق